"NEOGOTYCKI KOŚCIÓŁ W GARBOWIE"

     Garbów leży w zachodniej części województwa lubelskiego, około 20 km od Lublina, przy drodze do Warszawy. Przyjmuje się, że pierwszy kościół został tam zbudowany już w XI w. Parafię zorganizowano w następnym stuleciu - jako jedną z pierwszych w tym regionie Polski. Od Długosza dowiadujemy się, że w Garbowie stała Świątynia drewniana . Na przełomie XV i XVI w. zbudowano następny, również drewniany, kościół, który został zniszczony przez Szwedów w czasie "potopu". Kolejną świątynię zbudowano w drugiej połowie XVII wieku Ta niewielka, drewniana budowla pierwotnie była założona na planie krzyża greckiego. Wykazywała cechy baroku, z wyraźną tendencją do odtwarzania w drewnie form budownictwa murowanego.

     Kolejne rozbudowy nie przyniosły spodziewanych efektów. W końcu XVIII w. kościół mógł pomieścić 800 ludzi, parafia liczyła wówczas 3 999 osób. W 1804 r., na czterdzieści lat, parafię objął ks. Mateusz Wojakowski (później funkcję proboszcza łączył z godnością biskupa). Ponieważ liczba wiernych ciągle rosła, zabiegało budowę nowej świątyni. Bez powodzenia - po kilkuletnim zesłaniu w głąb Rosji po powstaniu listopadowym Wojakowski nie znalazł stronnika w osobie kolatora, spokrewnionego z rodziną carską Jana hr. Jezierskiego. "Dążenie tego biskupa-proboszcza gorliwie popierali jego następcy", jednak gruntowny remont starego kościoła w 1862 r. świadczy, że nie widziano wówczas realnych szans na budowę nowej świątyni.

     Budowę rozpoczęto pomiędzy 7 (20) stycznia, a 17 (30) kwietnia 1908 r.